RODZAJE KŁADEK

Co jest KŁADKĄ a co MOSTEM? Wytyczne zawarte w Polskiej Normie dotyczą głównie obliczania mostów, a więc oprócz tłumu pieszych są tam zdefiniowane ciężary pojazdów. Obliczenia muszą uwzględniać przejazd ośmiokołowego tzw. „taboru samochodowego K”, którego masa waha się, w zależności od klasy mostu, od 24 do 80 ton (!). Mówiąc wprost – na etapie obliczeń należy przewidzieć wybuch wojny i możliwość przejazdu przez most czołgów. Dodatkowo należy też rozpatrzyć obciążenie „samochodami S” o bardziej już „cywilnych” wielkościach, w granicach od 15 do 30 ton.
Ponieważ nawet dla najniższej klasy obciążeń masa pojazdu obliczeniowego, jadącego po moście wynosi 15 ton, intuicyjnie czuje się że jest to dużo więcej niż potencjalne obciążenie kładki. Nawet takiej kładki, po której nie tylko przechodzą ludzie, ale też sporadycznie przejedzie jakiś niewielki pojazd (samochód osobowy, furgonetka, ciągnik rolniczy). Co prawda, tłum pieszych na kładce o szerokości 2 m i rozpiętości 100 m (obie wielkości wcale nie są przesadnie duże) to łącznie 80 ton, a więc dużo więcej niż masa normowego pojazdu, ale mimo wszystko wątpliwy jest sens analizy przejazdu tira przez kładkę.
W którym więc ostatecznie miejscu kończy się „most” i zaczyna „kładka”? Przejazd lekkich samochodów to wszakże nie tylko kwestia zwykłej komunikacji, to także sytuacja awaryjna (konieczność przejazdu np. karetki pogotowia). Odpowiedzi na te pytania wynikają, choć nie wprost, z normy mostowej. Szerokość, jaką na przęśle mostu zajmuje „tabor K” (wynikająca z rozstawu kół, szerokości opon i minimalnych odległości między „taborem” a krawędziami przęsła) wynosi 4,30 m. Analogicznie, szerokość „samochodu S” wynosi 2,50 m. Opracowując niniejszą stronę przyjąłem zatem, że jeśli nasz „mostek” jest węższy niż 4,30 m, względnie zupełnie nie da się nań wjechać samochodem (np. wchodzi się po schodach lub przez wejściem ustawiono słupki blokujące możliwość wjazdu), z całą pewnością mamy do czynienia z kładką.
W sytuacji, gdy szerokość kładki jest mniejsza niż 2,50 m. (mniejsza niż szerokość „S”), lub gdy ruch samochodowy na kładce jest niemożliwy (schody, słupki) oznacza to, że mamy do czynienia z kładką dla pieszych (oraz rowerzystów). W pozostałych przypadkach kładka jest kładką pieszo-jezdną.
Dodatkową komplikacją jest nazewnictwo, powszechnie funkcjonujące w literaturze. Pewne obiekty nazywane są "od zawsze" kładkami, mimo iż ich wymiary pozwalają zakwalifikować je do mostów.
Ponieważ nie znam dokładnych wymiarów wszystkich wzmiankowanych w Przewodniku obiektów, w kilku miejscach pojawia się zastrzeżenie „most lub kładka”.

KŁADKI DLA PIESZYCH liczone są na teoretyczne obciążenie tłumem pieszych w wartości 400 kg na metr kwadratowy (podaję tu kilogramy jako jednostkę ciężaru, gdyż taka jest stosowana potocznie, obliczenia oczywiście prowadzi się w Niutonach ;-) )

W przypadku KŁADEK PIESZO-JEZDNYCH oprócz tłumu należy teoretycznie uwzględnić przejazd wspomnianej wyżej, 15-tonowej ciężarówki. Zważywszy jednak na fakt, że obciążenie tłumem pieszych jest znaczne, prawdopodobieństwo pełnego obciążenia kładki (zwarty tłum „głowa przy głowie”) – zazwyczaj nikłe, a ciężar lekkich pojazdów, które mogą się pojawić na kładce – niewielki, wydaje się że w większości przypadków można analizę obciążenia „S”pominąć.

KŁADKI TECHNOLOGICZNE (najczęściej rurociągowe) liczone są z uwzględnieniem ciężaru rurociągu i substancji, którą rurociąg prowadzi. Jeśli kładka zaprojektowana została tylko dla rurociągu, to ruch pieszy jest niedopuszczalny.

Oprócz tego na stronie umieszczone zostały informacje o konstrukcjach dla pieszych, które jednak w przeciwieństwie do "klasycznych" kładek nie łączą przeciwległych brzegów konkretnej przeszkody terenowej. Obiekty te nazwane zostały KONSTRUKCJAMI KŁADKOPODOBNYMI.